عقب ماندگی ذهنی یا به اصطلاح دیگر نارسایی رشد قوای ذهنی موضوع تازه و جدیدی نیست، بلکه در هر دوره و زمان افرادی در اجتماع وجود داشته اند که از نظر فعالیت‌های ذهنی در حد طبیعی نبوده اند. 

گروهی از مردم استنباط نادرستی از عقب ماندگی ذهنی داشته و تصور می‌نمایند که عقب ماندگی ذهنی همانند یک مرض بوده و می توان از شخصی به شخص دیگر سرایت نموده و یا مانند سل و آبله و سرخجه قابل انتقال در میان کودکان می باشد.

عقب ماندگی ذهنی می توان عللی وابسته به پیش ار بارداری، حین بارداری، و پس ازبارداری داشته باشد.  رییس دانشكده روانشناسی دانشگاه تهران با اشاره به ابتلای 5/1 میلیون ایرانی به عقب‌ماندگی ذهنی و تولد یك نوزاد مبتلا به سندرم داون به ازای هر 700 زایمان اظهار كرد: مادرانی كه داروهای مختلف به ویژه داروی ضدبارداری را مصرف كرده و به یك‌باره آن را قطع می‌كنند، بیش از سایر افراد، مستعد تولد فرزندان مبتلا به سندرم داون هستند.

در 16 هفتگی روح الهی در جنین دمیده شده، شنوایی جنین و رشد هوشی او آغاز شده و بیش از سه برابر بزرگسالان نیاز به اكسیژن دارد، و زمان فوق‌العاده مهمی است.
دكتر افروز، رییس دانشكده روانشناسی دانشگاه تهران كه به دلیل پژوهش های انجام شده در زمینه كودكان مبتلا به سندروم داون موفق به كسب جایزه ویژه سازمان بهداشت جهانی در این حوزه شده است، اظهار كرد: رشد مطلوب نظام تعلیم و تربیت در یك كشور در گرو پرداختن به دانش‌آموزان استثنایی آن كشور است كه شامل انواع ناشنوا، نابینا، فلج حركتی و ... تا گروه تیزهوشان شده كه حدود 10 تا 15 درصد دانش‌آموزان هر كشور را تشكیل می‌دهند.

بزرگترین گروه كودكان استثنایی با علائم بالینی شامل چشمهای مورب و گردن كوتاه، كودكان مبتلا به سندرم «داون» (عقب مانده ذهنی) هستند.